هدف اصلی این تحقیق، بررسی موانع توسعه آموزش الکترونیکی در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا از دیدگاه دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی می باشد. اطلاعات موردنیاز پژوهش، با استفاده از روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک محاسبه 0/85 پرسشنامه تهیه شده است. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که میزان آن نفر از دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی در چند 280 گردید. جامعه نمونه تحقیق شامل مرحله انتخاب شده اند. نتایج تحقیق نشان داد که موانع اجرایی همچون، همکاری کامل وزارت علوم و وزارت ارتباطات و فن آوری اطلاعات برای گسترش دوره های الکترونیکی، کمبود یا نبود تولید بومی امکانات، عناصر و اجزاء لازم برای آموزش الکترونیکی، ناکافی بودن اعضاء هیأت علمی متخصص در زمینه فن آوری های آموزشی جدید، بیشترین تأثیر را در ایجاد موانع داشته درنتیجه، در برطرف نمودن این موانع اجرایی، موجب توسعه آموزش الکترونیکی خواهد شد. همچنین به منظور تحلیل داده ها از تحلیل عاملی استفاده شد که شش عامل، شامل موانع انگیزشی، موانع اعتباری و مالی، موانع زیرساختی، محدودیت فنی، محدودیت انسانی و موانع تجهیزاتی شناسایی گردید.
