هدف پژوهش حاضر بررسی مشکلات آموزش کشاورزی در دانشگاه پیام نور شهرستان شهرضا بوده است. روش تحقیق به کارگرفته شده کیفی بوده و جامعه آماری این پژوهش را چهار گروه کادر برنامه ریزی و مسؤولان رشته، اساتید، دانش آموختگان و دانشجویان در سال تحصیلی 92-91 تشکیل داد. تعداد نمونه های مورد بررسی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 58 نفر( تعداد 39 نفر از دانشجویان، 7 نفر از استادان ، 6 نفر از کادر برنامه ریزی و 7 نفر از دانش آموختگان) بودند و اطلاعات مورد نیاز از طریق مصاحبه های نیمه ساخت دار گردآوری شد. به منظور تعیین قابلیت اعتبار یا اعتماد پذیری سؤال ها و دستیابی به نتایج بدون سوگیری و قابل انتقال (درجه انتقال پذیری داده ها) از روش هایی نظیر حضور و تماس پژوهشگر با محیط پژوهش، بررسی موضوع از زوایای مختلف و کفایت منابع و داده ها استفاده شد. داده های جمع آوری شده بر اساس تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مهم ترین مشکلات و موانع آموزش کشاورزی دانشگاه پیام نور شهرستان شهرضا عبارت است از: عدم تناسب محتوا با رشته کشاورزی و نیاز دانشجویان، حجیم بودن محتوای دروس نسبت به سایر دانشگاه ها، عدم توجه به تدریس عملی و اجرای روش های متناسب با کار کشاورزی، یادگیری پایین دروس، محدود بودن امکانات یادگیری دروس کشاورزی و آزمایشگاه مجهز، عدم تناسب آزمون با نوع محتوای درس، عدم توجه به آزمون های مستمر و جامع نبودن بعضی آزمون ها. هم چنین از جمله راهکارهای بدست آمده در خصوص رفع این موانع و بهبود وضعیت آموزش کشاورزی می توان به مواردی از قبیل: استفاده از اساتید با گرایش متناسب با درس و دارای سطح تحصیلات و هم چنین تجربه آموزشی بالاتر، اصلاح و بازبینی کتاب های درسی برای عاری بودن از غلط های محتوایی و چاپی، تصحیح و بازبینی سؤالات و جواب ها قبل از برگزاری آزمون و تخصیص بخشی از نمره به آزمون عملی و فعالیت های دانشجو اشاره نمود.
