سال های اخیر کارآفرینی و عوامل موثر بر این فرایند تبدیل به یک موضوع مهم در علوم اجتماعی شده است. در حالیکه تحقیقات اولیه تمرکز بر عوامل درونی مانند ویژگیهای شخصیتی به عنوان تنها عوامل پیش بینی کننده رفتار کارآفرینی داشتند، تحقیقات بعدی نشان دادند که عوامل درونی به تنهایی نمی توانند تصمیم و رفتار کارآفرینانه فرد را پیش بینی و تبیین نمایند. یک فرد بوسیله یکسری از عوامل بیرونی نیز احاطه شده است و این عوامل نیز ممکن است که تصمیم فرد را برای راه اندازی یک کسب و کار جدید تسریع نماید یا مانع آن شود. بنابراین هدف عمده پژوهش حاضر بررسی اثرات هر دو گروه عوامل درونی (یعنی ویژگی های شخصیتی) و عوامل بیرونی (یعنی محیط نهادی) بر قصد کارآفرینانه بود. بدین منظور هر دو گروه عوامل مذکور دورن نظریه رفتار برنامه ریزی شده تلفیق گردید. جامعه آماری این تحقیق 1450 نفر دانشجوی کشاورزی سال آخر در چهار دانشگاه غرب کشور (شامل: همدان، کردستان، کرمانشاه و لرستان) بود (1450= N ) که بر اساس جدول بارتلت و همکاران (2001) حجم نمونه 300 نفر تعیین گردید که با اسفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. روایی محتوایی پرسشنامه را گروهی از خبرگان بررسی و تایید کردند و پایایی بخش های مختلف آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که نگرش نسبت به کارآفرینی و کنترل رفتار درک شده با قصد کارآفرینانه دارای رابطه مثبت و معنی داری می باشد در حالی که تاثیر هنجارهای ذهنی معنی دار نبود. همچنین، نیمرخ شخصیتی کارآفرینانه و محیط نهادی رابطه مثبت و معنی داری با نگرش و کنترل رفتاری درک شده داشتند. نتایج به دست آمده همچنین نشان داد که اثرات نیمرخ شخصیتی و محیط نهادی بر قصد کارآفرینانه از طریق دو عامل انگیزشی (یعنی نگرش و کنترل رفتاری درک شده) منتقل می شوند (اثرات واسطه ای). به طور کلی نتایج پژوهش اهمیت محیط نهادی و دیدگاه شخصیتی در تحقیقات کارآفرینی را مورد تاکید مجدد قرار می دهد و نشان می دهند اگر چه محیط نقش مهمی در تصمیم گیری افراد برای راه اندازی کسب و کار جدید دارد اما نقش ویژگی- های شخصیتی نیز در این فرایند بسیار با اهمیت می باشد.
