هدف از انجام این پژوهش شناسایی چالش ها و مشکلات بیکاری دانش آموختگان کشاورزی و ارائه راهکارهای موجود در این زمینه است. اطلاعات مورد نیاز با روش کمی کیفی یعنی با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری شده است. روایی صوری پرسشنامه را استادان مجرب مرتبط با رشته کشاورزی تأیید کردند. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ سنجیده شد و 91 درصد به دست آمد. جامعه آماری تحقیق از دو بخش دانشجویان و اعضای هیئت علمی دانشکده کشاورزی تشکیل شده است. از جامعه اول پس از تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 90 دانشجو انتخاب شد. از جامعه دوم نیز 25 نفر انتخاب و نظرهای آن ها به صورت کیفی بررسی و تحلیل شد. در تحلیل داده های کمی، از روش تحلیل عاملی و در تحلیل داده های کیفی از روش تکرار موضوعات مشترک در متن استفاده شده است. نتایج نشان داد آسیب های بیکاری دانشآموختگان کشاورزی را میتوان در هفت عامل طبقه بندی کرد که عبارتند از: آسیبهای مرتبط با دولت، آسیب های مرتبط با بازار کار، آسیب های مرتبط با نظام آموزش کشاورزی، آسیب های مرتبط با استادان کشاورزی، آسیب های مرتبط با نحوه آموزش و یادگیری، آسیب های مرتبط با دانشجویان کشاورزی و آسیب های مرتبط با نبود اطلاع رسانی و مشاوره دانش آموختگان کشاورزی. برخی راهکارهای ارائه شده درباره بهبود اشتغال دانش آموختگان عبارتند از: تأکید بر فعالیت های عملی و کاربردی کشاورزی، بهبود کیفیت تدریس استادان کشاورزی، تقویت فعالیت های مختلف دانشجویی، سرمایه گذاری و سیاست های حمایتی و تشویقی در بخش کشاورزی و حمایت بازار کار در به کارگیری دانش آموختگان کشاورزی.
