رسول کردنوقابی

چکیده: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری مادران کودکان کم توان ذهنی مدرسه شهیداکبری شهر تویسرکان صورت پذیرفت. در این طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون نمونه ای به حجم 34 نفر به صورت دسترس انتخاب گردید. سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و گواه (17 نفر) جای داده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندورال( (CFIو پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون( (CD-RISC بود. برای گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای آموزشی مثبت اندیشی اجرا شد و گروه کنترل برنامه آموزشی دریافت نکردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کواریانس، در مورد انعطاف پذیری شناختی (01/0 p<، 95/22 = F) و تاب آوری (01/0 p<، 01/29 = F)نشان داد که اثر آموزش مثبت اندیشی بر انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری مادران کودکان کم توان ذهنی معنادار است و میزان آن ها را افزایش داده است. براین اساس می توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت اندیشی می تواند به عنوان مداخله ای جهت ارتقای انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری مادران کودکان کم توان ذهنی به کار گرفته شود.