رسول کردنوقابی

با توجه به نقشی که زیبایی شناسی در بهبود و رشد تعلیم و تربیت دارد همچنین با توجه به ضعف های موجود در نظام آموزش وپرورش در حوزه آموزش هنر و زیباشناسی و پیوندهایی که میان زیباشناسی، انگیزش و نگرش دانش آموزان به تحصیل وجود دارد و نیز به دلیل نبودن بسته ی آموزشی درزمینه ی آموزش زیبایی شناسی مبتنی بر نظریه تجربه های یادگیری زیبایی-شناسی، بر نیاز به انجام این پژوهش احساس می شود. آموزش زیبایی شناسی طبق نظریۀ تجارب یادگیری، نگرش و انگیزش را تحت تأثیر قرار می دهد و در فرایند یادگیری می تواند نقش مؤثری داشته باشد. ازاین رو، هدف پژوهش حاضر تدوین و اعتبار یابی بسته آموزش زیباشناسی و اثربخشی آن بر نگرش و انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه ی اول است. روش پژوهش ترکیبی متوالی (کیفی- کمی) بود. پژوهش در دو مرحله انجام شد. در بخش کیفی به ساخت بسته آموزشی پرداخته شد و در بخش کمی روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح گروه کنترل نامعادل بود. نمونه پژوهش شامل 80 نفر از دانش آموزان دختر متوسطه ی اول دارای نمرات نگرش و انگیزش تحصیلی پایین بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. چهار گروه 20 نفره، شامل دو گروه آزمایشی (یک گروه آزمایش با ضعف در نگرش تحصیلی و گروه دوم آزمایش با ضعف در انگیزش تحصیلی) و دو گروه گواه (یک گروه گواه با ضعف در نگرش تحصیلی و گروه دوم گواه با ضعف در انگیزش تحصیلی) انتخاب شد. ابزار پژوهش، مقیاس نگرش تحصیلی سکر (2011)و مقیاس انگیزش تحصیلی نجیرو (2003) بود. داده های جمع آوری شده از پرسشنامه ها جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. برای گروه آزمایش، آموزش زیبایی شناسی در 10 جلسه 45 دقیقه ای اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج مربوط به اعتبار سنجی ابزار نشان داد بسته آموزش زیبایی شناسی بر اساس نظر متخصصان از روایی مناسبی برخوردار است. همچنین بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس اثربخشی آموزش زیباشناسی بر تقویت نگرش و انگیزش تحصیلی دانش آموزان معنادار بود (01/0P<). بر اساس نتایج می توان گفت که آموزش زیبایی شناسی باعث شده دانش آموزان نگرش تحصیلی و انگیزش تحصیلی بهتری در یادگیری از خود نشان دهند. بر این اساس پیشنهاد می شود که این بسته آموزشی درزمینهٔ تق