هدف پژوهش حاضر، ساخت بسته آموزشی بهبود اختلال گیردادن و بررسی تأثیر آن بر کاهش میزان خشونت خانگی بود. روش پژوهش از نوع تحقیق نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران متاهل دانش آموزان مقطع ابتدایی پایه سوم مدارس پسرانه شهرستان کرج تشکلیل دادند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود و 25% از افرادی را که مشکلات بیشتری در زمینه مشکلات گیر دادن و خشونت خانگی داشتند انتخاب و سپس به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. و بسته بهبود اختلال گیر دادن روی گروه آزمایش آموزش داده شد. پرسش نامه های استفاده شده در این پژوهش، مقیاس خشونت خانگی تبریزی (1391) و مقیاس گیردادن رشید و دلفان (2017) بود. پس از تکمیل پرسش نامه ها توسط افراد نمونه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، داده های بدست آمده با استقاده از آزمون آماری تحلیل کواریانستحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد، آموزش بسته آموزشی بهبود اختلال گیردادن تاثیر معناداری بر خشونت خانگی (p< 0/05) و مولفه های اختلال گیردادن (p< 0/05) داشته است. نتایج پژوهش می تواند برای مشاوران و روان شناسان حوزه خانواده و زوجینی که با مشکل خشونت خانگی و نشانگان اختلال گیردادن روبه رو هستند، سودمند باشد.
