هدف از پژوهش حاضر، تبیین دشواری تنظیم هیجان بر مبنای نقش آزاردیدگی دوره کودکی و تعارض والد- نوجوان در دانش آموزان شهر همدان بوده است. این مطالعه از نوع توصیفی و همبستگی بود. بدین منظور نمونه ای 378 نفری از دانش آموزان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی1398-1397 به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به وسیله سه پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گرتز و رومر، تعارض والد-نوجوان اشتراس و آزاردیدگی دوره کودکی نوربخش مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با کمک ضریب همبستگی و رگرسیون نشان داد که بین آزاردیدگی دوره کودکی و تعارض والد-نوجوان با دشواری تنظیم هیجان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت، در نتیجه افزایش آزاردیدگی؛ افزایش تعارض والدین و نوجوان و دشواری تنظیم هیجان را در پی داشت. بنابراین آزاردیدگی دوره کودکی و تعارض والدین و نوجوانان در تبیین دشواری تنظیم هیجان نقش داشت، به طوری که هر چه آزاردیدگی و تعارض والدین و نوجوانان بیشتر شود دشواری تنظیم هیجان نیز افزایش می یابد. در تببین این نتایج می توان گفت که رویدادهای آسیب زا همچون آزاردیدگی می تواند در شروع و تداوم علائم پس آسیبی نقش داشته باشد که این امر منجر به ناتوانی در تطبیق با شرایط جدید و اجتناب از رویارویی با افکار و هیجانات مرتبط با رویدادهای آزاردیدگی می شود که این امر به تشدید مشکلات هیجانی دامن می زند.
