رسول کردنوقابی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی اجرای روش خودتنظیمی گام به گام درکاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر اراک انجام گرفت. به همین منظور تعداد 80 نفر (40 پسر و 40 دختر) از دانش آموزان دارای تعلل ورزی تحصیلی بالا که از طریق مطالعه مقدماتی و سرند کردن به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده بودند در یک طرح آزمایشی به 4 گروه شامل، دو گروه آزمایش(20 دختر و 20 پسر) ودو گروه کنترل (20 دختر و 20 پسر) گمارده شدند. برای گروه های آزمایش روش خودتنظیمی گام به گام و برای گروه های کنترل آموزش عادی روزانه اعمال شد. برای گردآوری داده ها، مقیاس تعلل ورزی تحصیلی سواری (1390) در قالب پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نتایج تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که بین میانگین تعلل ورزی تحصیلی (26/0 =ɳ ، 001/0= p، 48/27= F) در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نیز نشان داد بین میانگین های تعلل ورزی تحصیلی عمدی (14/0 =ɳ ، 002/0= p، 51/11= F)، تعلل ورزی تحصیلی ناشی از خستگی جسمی- روانی(17/0 =ɳ ، 000/0= p، 24/15= F) و تعلل ورزی ناشی از بی برنامگی (31/0 =ɳ ، 000/0= p، 88/34= F)، در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج آزمون t نشان داد که اجرای روش خودتنظیمی گام به گام بر تعلل ورزی تحصیلی دختران و پسران اثربخشی متفاوت و معنی داری ندارد. نتایج پژوهش حاضر نشان از اثربخشی خودتنظیمی گام به گام بر کاهش تعلل ورزی دارد و می تواند راهنمای مشاوران و روان شناسان مدرسه در راستای کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان باشد.