هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش توانایی همدلی ، مهارت های ارتباطی و حل تعارض در کاهش رفتارهای خشونت آمیز نوجوانان انجام شده است. مواد و روش: طرح پژوهشی مورداستفاده در این مطالعه از نوع آزمایشی به شیوه ی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ی استانهای تهران و همدان بودند. برای انتخاب نمونه در مرحله ی اول از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، و در مرحله ی دوم، از روش جایگزینی تصادفی سود برده شد. همچنین به منظور افزایش ضریب اطمینان ازنظر کنترل افت آزمودنیها، برای هر گروه 20 نفر در نظر گرفته شد و به شیوه جایگزینی تصادفی افراد در چهار گروه 20 نفری قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه خشونت بین فردی بر روی دانش آموزان مدارس انتخاب شده در استانهای تهران و همدان اجرا شد. سپس، تعداد 80 نفر (هر استان 20 نفر) از آنها که نمره شان بالاتر از خط برش قرار داشت انتخاب و به صورت تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرارداده شدند. برنامه ی آموزش مهارتهای اجتماعی در قالب یک دوره ی 10 جلسه ای (جلسات گروهی 90 دقیقه ای) اجرا شد. ابزارهای اندازه گیری علاوه بر پرسشنامه خشونت بین فردی، شامل پرسشنامه ی هوشبهر هیجانی بار- اون، مقیاس کنترل عواطف، و نسخه دوم مقیاس شیوه مقابله با تعارض »رحیم« بودند. جهت تحلیل داده ها از روشهای آماری تحلیل مانکوا سود برده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی در ارتقای مهارت همدلی، ارتباط مؤثر و حل تعارض دانش آموزان مقطع متوسطه مؤثر بوده است. همچنین نتایج بیانگر آن است که آموزش مهارت های اجتماعی در کاهش گرایش رفتارهای خشونت آمیز (خشونت کلامی و عملی) تأثیرگذار است. نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که آموزش مهارتهای اجتماعی مؤثرهستند
