هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش امید به روش گروهی بر خوش بینی دانش آموزان دختر سال سوم مقطع متوسطه دوم شهر دهگلان بود. روش تحقیق این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دختران سال سوم مقطع متوسطه دوم شهر دهگلان در سال تحصیلی 1396-1395 بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس دو کلاس از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جهت گیری زندگی شی یر و کارور استفاده شد. بسته آموزشی امید اسنایدر برای گروه آزمایش طی 12 جلسه اجرا شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد و نتایج نشان داد که آموزش امید بر خوش بینی دانش آموزان اثر معناداری داشته است. براساس این یافته ها می توان گفت که آموزش امید در افزایش خوش بینی دانش آموزان اثرگذار است و با آموزش امید می توان بهبود وضعیت خوش بینی را در دانش آموزان انتظار داشت .
