رسول کردنوقابی

هدف این پژوهش تبیین اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان بر اساس ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزندپروری بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و تعداد 280 نفر از دانش آموزان دبیرستانهای مدارس دولتی شهر کوهدشت در سال تحصیلی 93-1392(N=4081) به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه های اهمالکاری تحصیلی، شخصیت گلدبرگ و شیوه های فرزندپروری والدین اجرا و تحلیل شد. به منظور تحلیل دادهها از روشهای آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان) استفاده شد. نتایج نشان داد که ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزندپروری می توانند تغییرات اهمال کاری تحصیلی را در دانش آموزان تبیین کنند(P<0.01). میان روان رنجوری با اهمالکاری تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد(P<0.01). همچنین میان وظیفهشناسی و گشودگی با اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان همبستگی منفی وجود دارد(P<0.01). اما میان ویژگیهای شخصیتی برونگرایی و مقبولیت با اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان رابطۀ معنادار وجود ندارد. در زمینۀ سبکهای فرزندپروری نیز میان سبک فرزندپروری مسامحه کار و اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان همبستگی مثبت وجود دارد (P<0.01). همچنین میان سبک فرزندپروری مقتدرانه و اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان همبستگی منفی وجود دارد( P<0.05)؛ اما میان سبک فرزندپروری سخت گیرانه و آسانگیر با اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان همبستگی وجود ندارد. به طور کلی میتوان نتیجه گیری کرد که سبکهای فرزندپروری و ویژگیهای شخصیتی میتوانند اهمالکاری تحصیلی را در دانش آموزان تبیین کنند.