هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش کمال گرایی، خودتنظیمی تحصیلی، و خودکارآمدی تحصیلی در پیش بینی تعلل ورزی کلی و تعلل ورزی تحصیلی بود. به این منظور جامعه ی آماری از میان دانشجویان روزانه دانشگاه های دولتی استان مرکزی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، نمونه ای به اندازه 412 نفر انتخاب شده و مورد بررسی از طریق پرسشنامه قرار گرفتند. پرسشنامه ها شامل مقیاس ارزیابی تعلل ورزی تاکمن ( 1998 )، پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی سواری ( 1390 )، مقیاس کمال گرایی چند بعدی فراست ( 1990 )، پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی سواری ( 1391 ) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی پینتریچ و همکاران ( 1991 ) بودند. برای تحلیل اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه ها، از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که متغیرهای کمال گرایی، خودتنظیم گری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده های مناسبی برای تعلل ورزی کلی محسوب می شوند. همچنین یافته ها حاکی از آن بودند که متغیرهای کمال گرایی، خودتنظیم گری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده های مناسبی برای تعلل ورزی تحصیلی محسوب می شوند.
