هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مؤلفه های خوش بینی از طریق اسناد، تمثیل، اسناد و تمثیل بر افزایش خوش بینی دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه شهر همدان بود. روش تحقیق این پژوهش از نو!ع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول مقطع متوسطه در دبیرستان های دولتی و روزانه شهر همدان می باشد. جهت انتخاب گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای دو دبیرستان شهید حجه فروش و مهدیه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خوش بینی، ترجمه گنجی (1379) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. در چارچوب طرح آزمایشی 96 نفر از دانش آموزان دو دبیرستان به صورت کاملاً تصادفی در 4 گروه 24 نفری (3 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) قرار گرفتند و از آن ها پیش آزمون به عمل آمد. طرح آزمایشی برای هر کدام از گروه های آزمایش طی 10 جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی از هر چهار گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شده است. نتایج نشان داده است که آموزش مؤلفه های خوش بینی از طریق سبک های اسناد بر بهبود خوش بینی دانش آموزان معنادار نبوده ولی آموزش مؤلفه های خوش بینی از طریق روش آموزشی تمثیل و نیز روش ترکیبی اسناد و تمثیل بر بهبود خوش بینی دانش آموزان معنادار بوده است. همچنین در مقایسه اثربخشی این 3 روش بیشترین اثربخشی به ترتیب مربوط به روش اسناد و تمثیل، تمثیل بوده است.
