گیاه بادرنجبویه با نام علمی Melissa officinalis L. از راسته Lamiales و تیره Lamiaceae است. بادرنجبویه یکی از گیاهان دارویی است که به دلیل تولید متابولیت های ثانویه و اهمیت بسیاری که در مصارف پزشکی، صنایع آرایشی و بهداشتی و نیز صنایع غذایی دارد، بسیار مورد توجه است. هدف از اجرای این پژوهش بررسی برخی شاخص های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه بادرنجبویه تحت تنش شوری، در برهم کنش با اسید سالیسیلیک و سلنات سدیم بود. بدین منظور اثر تنش شوری، اسید سالیسیلیک و نمک سلنات سدیم بر شاخص های رشد (درصد جوانه زنی، طول اندام هوایی، طول ریشه، وزن تر و خشک گیاه)، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید، پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی از جمله پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز، محتوای ترکیبات ثانویه (فنل، فلاونوئید، آنتوسیانین و ساپونین کل)، قندهای محلول و پروتئین انجام گرفت. نتایج نشان داد که تنش شوری باعث کاهش درصد جوانه زنی، طول ساقه، وزن تر، نسبت طول ساقه به ریشه، محتوای نسبی آب، درصد آب بافت، محتوای کلروفیل کل، کاروتنوئید و پراکسید هیدروژن گردید، اما وزن خشک گیاه، طول ریشه، محتوای فنل کل، مالون دی آلدئید، پرولین و فعالیت آنزیم های SOD و POD افزایش پیدا کرد. تیمارهای اسید سالیسیلیک، سلنات سدیم و برهم کنش آن ها در غلظت های ذکر شده، نه تنها باعث افزایش شاخص های رشدی نسبت به شاهد در سطوح مختلف شوری نشد، بلکه باعث کاهش آن ها گردیدند. در مجموع نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که گیاه بادرنجبویه از لحاظ تحمل شوری ضعیف بوده و اسید سالیسیلیک و سلنات سدیم در غلظت های بکار رفته باعث بهبود عملکرد آن نمی گردد.
