رزیتا امانی

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر خود افشایی معلم بر انگیزه زبان آموزان برای برقراری ارتباط و یادگیری به در کلاس های زبان انگلیسی طراحی شده بود. جامعه مورد پژوهش کلیه زبان آموزان مقطع سنی 18 تا 30 سال آموزشگاه های سفیر و پردیس شهرستان همدان بودند. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح گروه کنترل نابرابر) بود که برای هر زیر گروه 15 نفر پیشنهاد شده بود روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری دردسترس بود. بدین ترتیب که از بین آموزشگاه های زبان شهرستان همدان دو آموزشگاه سفیر و پردیس انتخاب شدند که دو کلاس به طور تصادفی بعنوان گروه آزمایش و دو کلاس دیگر بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. نمونه ها 14 زبان آموز پسر و 16 دختر سطح بالاتر از مقدماتی بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. . برای گروه های آزمایش معلم در طول 14 جلسه در زمینه محتوای درسی به خودافشایی پرداخت ولی گروه کنترل هیچ خودافشایی دریافت نکرد. برای بررسی تأثیر خودافشایی معلم بر انگیزه دانش آموزان به برقراری ارتباط، پرسشنامه انگیزه های تعامل دانش آموزان با آموزگارانشان و برای سنجش انگیزه یادگیری از پرسشنامه نگرش و انگیزش به یادگیری زبان خارجی (فرم کوتاه) در هر دو گروه به عنوان پیش آزمون در شروع و پس آزمون در پایان ترم استفاده شد. نتایج به دست آمده توسط تحلیل کوواریانس (01/0 p<، 57/12 =F) نشان داد که اثر خودافشایی معلمان بر انگیزه برقراری ارتباط زبان آموزان معنادار است و نتایج فرضیه دوم (01/0 p<، 12/19 =F) نشان داد که اثر خودافشایی معلمان بر انگیزه یادگیری زبان آموزان معنادار است. نتایج در این پژوهش هر دو فرضیه را تأیید کرد. با توجه به نتایج پژوهش می توان از خودافشایی در جهت افزایش انگیزه های برقراری ارتباط و یادگیری زبان آموزان در آموزشگاه های زبان استفاده کرد.