کیفیت زناشویی سازه ای چند بعدی و متاثر از عوامل متعددی است که اثرات مستقیم و غیر مستقیم فراوانی بر زندگی زوجین دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط کیفیت زناشویی و سبک دلبستگی ایمن با نقش میانجی گرانه ی خودشفقتی، تاب آوری و دیدگاه فهمی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح های همبستگی معادلات ساختاری است. جامعه پژوهش شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به فرهنگسراهای مناطق 22 گانه تهران در بازه زمانی اردیبهشت تا تیرماه 1398 بود. روش نمونه گیری: خوشه ای بوده و به منظور بررسی این موضوع از پرسشنامه های سبک های دلبستگی کولینز و رید، خودشفقتی ریس و همکاران، دیدگاه فهمی لانگ، تاب آوری کونور و دیویدسون و کیفیت زناشویی باسبی و همکاران استفاده شده است. یافته های پژوهش: سبک دلبستگی ایمن و دیدگاه فهمی، تاب آوری و خودشفقتی به طور مثبت و مستقیم کیفیت زناشویی را پیش بینی می کنند، همچنین دلبستگی ایمن بر کیفیت زناشویی از طریق دیدگاه فهمی، تاب آوری و خودشفقتی اثر غیر مستقیم و مثبت دارد. نتیجه گیری: مدل ارائه شده در این پژوهش دارای برازش مناسبی بوده و خودشفقتی، تاب آوری و دیدگاه فهمی می توانند به عنوان میانجی بین کیفیت زناشویی و سبک دلبستگی ایمن نقش معناداری داشته باشند.
