رزیتا امانی

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر بازگشایی ناهشیار در روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر نیمرخ شخصیتی متقاضیان روان درمانی انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مراجعه کننده به کلینیک شخصی در شهر همدان در سال 13967-1396 بودند که از بین مراجعه کنندگان 40 نفر با رعایت ملاک های ورود و خروج و همتاسازی گروها و از طریق نمونه گیری داوطلبانه و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند.داده ها به وسیله پرسشنامهMMPI فرم 71 سؤالی جمع آوری شد. روش اجرا، قبل از شروع جلسات پیش آزمون در هر دو گروه، با استفاده از پرسشنامه MMPI اجرا شد. سپس در گروه آزمایش مداخله براساس پروتکل روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت توسط متخصص روانشناسی آموزش دیده در ISTDP در بازه زمانی سه تا ده جلسه یک ساعته، اجرا شد و پس از اتمام جلسات پس آزمون در دو گروه اجرا و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بازگشایی ناهشیار در ISTDP باعث تفاوت معناداری در خرده مقیاس های افسردگی (p<0/010, t=2/75)،هیستری(p<0/015, t=2/57)،انحراف اجتماعی(p<0/001, t=3/62)،پارانویا(p<0/001, t=3/54) و ضعف روانی (p<0/007, t=2/89) شده است. اما در خرده مقیاس های خودبیمارانگاری(p<0/760, t=0/308)،اسکیزوفرنی(p<0/56, t=0/57) و هیپومانیا (p<0/52, t=0/64)تفاوت معنادار وجود نداشت. تبیین و نتیجه گیری: رویکرد ISTDP در مسیربازگشایی ناهشیار و تجربه احساسات اصیل، با تمرکز برروی دفاع های اصلی فعال شده علیه این احساسات در افراد و باشناسایی و حذف آن دفاع ها باعث اثربخشی و کاهش علایم در این خرده مقیاس ها شده است.