مقدمه:مطالعات نشان می دهد که رضایت زناشویی یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت و دستیابی به اهداف زندگی و تحت تأثیر عوامل مختلفی است. این تأثیر می تواند هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم و در تعامل با سایر متغیرهای روان شناختی از قبیل باورهای ارتباطی و سبک های حل تعارض باشد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی رابطه ی باورهای ارتباطی و سبک های حل تعارض با رضایت زناشویی بود . روش: دراین مطالعه ی توصیفی از نوع همبستگی، نمونه ی آماری شامل 230 نفر از پرستاران زن متأهل شهر خرم آباد می شد که از میان تمامی پرستاران زن این شهر با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های باورهای ارتباطی، رضایت زناشویی و سبک های حل تعارض را تکمیل کردند. نتایج: نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که رضایت زناشویی ارتباط منفی معنی داری با مؤلفه های باورهای ارتباطی (بجز تفاوتهای جنسیتی) دارد و باور به مخرب بودن مخالفت،عدم تغییرپذیری همسر، کمال گرایی جنسی و توقع ذهن خوانی به ترتیب بیشترین نقش را در پیش بینی رضایت زناشویی داشتند. همچنین سبک های حل تعارض یکپارچه و مصالحه، رابطه ی مثبت معنی دار و سبک های مسلط، ملزم شده و اجتناب کننده، ارتباط منفی معنی داری با رضایت زناشویی داشتند. از میان سبک های حل تعارض، سبک یکپارچه و ملزم شده به ترتیب بیشترین نقش را در پیش بینی (به طور منفی) رضایت زناشویی دارا بودند. بحث و نتیجه گیری: زوج درمانگران و مشاوران می توانند با آموزش باورهای ارتباطی صحیح و سبک های حل تعارض مناسب در جهت افزایش رضایت زناشویی زوجین اقدام نمایند.
