رضا علی پور

هدف از این مطالعه بررسی ساختاری پهنه گسلی رازان است. این گسل با درازای حدودا 50 کیلومتری در کمربند زاگرس مرتفع قرار گرفته است. بدین منظور با استفاده از برداشتهای ساختاری، ترسیم نیمرخ ساختاری و محاسبه ابعاد فرکتالی شکستگی ها و خطواره ها، دگرریختی های مرتبط با این پهنه گسلی مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی و تحلیل گسل ها و شکستگی ها و همچنین خطواره های استخراج شده از تصاویر ماهواره ای ، این مربع به پهنه های a، b،c ،d ،e ،f ، g تقسیم بندی شده است. نمودارهای گل سرخی به دست آمده از شکستگی ها در ناحیه a دو روند غالب N55E و N85W را نشان می دهد. همچنین روند غالب مربع b، N35W، مربع c، N5W، مربعd، N45W مربع e، N45W و مربع f، روند N55W و مربع g، با بیشترین تراکم شکستگی دو روند غالب N45W و N70W را نشان می دهد. بطور کل بیشترین فراوانی روند شکستگی های منطقه دو روند غالب N60W و N40W است. نمودار های ترسیم شده برای ابعاد فرکتالی شکستگی ها نشان می دهد که بیشینه بعد فرکتال برای بخش g به میزان 8505/1 = D بدست آمد و کمینه بعد فرکتال برای بخش f به میزان 1929/1 = D مشخص گردیده است. به منظور بررسی دقیق ساختارهای منطقه مورد مطالعه، دو نیمرخ زمین شناسی با طول تقریبی 17 کیلومتر عمود بر روند کلی ساختاری منطقه در جهت شمال خاور به سمت جنوب خاور ترسیم شده است. مهمترین ساختارهای زمین ساختی این ناحیه از جنوب باختر به سمت شمال خاور شامل نپ چغلوندی، گسل رازان، گسل احمد علی، گسل ورکوه، گسل اصلی زاگرس MZRF، گسل جوان اصلی زاگرس MZRF است. مجموع واحدهای سنگی نپ چغلوندی گویای یک جابجایی عظیم زمین ساختی به ابعاد بیش از صد کیلومتر به سمت فورلند است. رخنمون گسل رازان در واحد tm در نقاطی که واحد آهکی برون زد دارد باعث برخاستگی واحد سنگی در سطح زمین گردیده و ساختارهای صخره ای را شکل داده است. مشخصات ساختاری گسل رازان در این نواحی (شیب و جهت شیب) S40W /60 را نشان می دهد.