تاقدیس امیران در قسمت مرکزی پهنه زمین ساخت لرستان و در شمال باختر کمربند چین خورده-رانده زاگرس قرار دارد، روند این ساختار مشابه دیگر تاقدیس های زاگرس شمال باختری-جنوب خاوری است. رخنمون سطحی در این تاقدیس شامل سازند های سنوزوئیک و کرتاسه بالایی از قدیم به جدید گورپی، امیران، تله زنگ، کشکان، آسماری-شهبازان، گچساران و آغاجاری است. در پهنه لرستان گسل های راندگی و راستالغز پی سنگی و سطوح جدایشی نقش مهمی در هندسه ساختاری توالی چین خورده ایفا می کند. در این پژوهش با استفاده از ترسیم شش نیمرخ عرضی ساختاری و نیمرخ طولی ساختاری، اطلاعات چاه های حفاری شده در منطقه مورد مطالعه و تاقدیس های همجوار و تجزیه و تحلیل های مربوطه، الگوی دگرریختی و هندسه ساختاری تاقدیس امیران مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس تاقدیس امیران از نوع چین های جدایشی است که دو سطح جدایشی بالایی و میانی هندسه ساختاری آن را تحت تاثیر قرار داده است. سطح جدایش میانی سازند گرو است که هندسه ساختارهای عمقی و به ویژه گروه بنگستان را تحت تأثیر گذاشته و سطح جدایشی بالایی سازند فلیشی امیران است که بر هندسه ساختارهای آسماری و جوان تر تأثیر قرار داده است. ضخامت زیاد سطح جدایش بالایی باعث تشکیل چین-خوردگی های ناهماهنگ سطحی روی تاقدیس های عمقی شده است. گسل های راندگی و گسل های امتدادلغز شمالی-جنوبی باعث انتقال دگرریختی به بخش های داخلی و تغییر روند تاقدیس امیران ازW در جنوب خاوری به W شمال باختری شده که این گسل از پی سنگ منشعب شده و برش هایی را تا سطح ایجاد کرده است. همچنین تجزیه و تحلیل پارامترهای هندسی بر روی سازند مقاوم سروک انجام شده و نشان می دهد که تاقدیس امیران از نظر کندی چین در نیمرخ ʹ و ʹ در رده نیمه زاویه دار و در سایر نیمرخ ها نیمه گرد شده قرار دارد و تاقدیس یک چین نامتقارن و استوانه ای و از نظر فشردگی باز و با نسبت ابعادی هم بعد است.
