کانسار طلای زرشوران در فاصله 50 کیلومتری شمال خاوری شهرستان تکاب (شمال باختر ایران) و در همتافت (Complex) تخت سلیمان با ویژگی های ساختاری و سنگ شناختی پیچیده ای قرار گرفته، که این کانسار در یال باختری تاقدیس ایمان خان با راستای شمال باختری-جنوب خاوری تشکیل شده است. از نظر سنگ شناختی این منطقه عموماً از واحدهای پرکامبرین تشکیل شده که بر روی شیست های واحد ایمان خان، به ترتیب واحدهای سنگی آهک چالداغ، شیل های سیاه زرشوران و ماسه سنگ و شیل های قره داش قرار گرفته است. کانه زایی در واحد شیل زرشوران متمرکز شده و در واقع در این کانسار یک واحد رسوبی به عنوان سنگ میزبان شناخته می شود که مناسب ترین الگوهای اکتشافی برای پی جویی ذخایر معدنی در کانسارهای با سنگ میزبان رسوبی، استفاده از مدلسازی سنگ منشأ-تله یا “source-trap model” است. در این میان، کانسارهای طلا تیپ کارلین در میزبان شیل سیاه، سیلتستون و کربنات با تمرکز بالایی از عناصر طلا، آرسنیک، جیوه، آنتیموان و تالیوم شناخته می شوند که طلا اغلب بصورت ذرات میکرونی پراکنده (کوچکتر از 1/0 میکرون) یا پیوند شیمیایی (chemically bound) در ساختمان پیریت های آرسنیک دار و آرسنوپیریت متمرکز می شود. بر این مبنا می توان گفت واحد شیل-سیلتستون سیاه در منطقه مورد مطالعه به عنوان یک لایه کلیدی و سنگ منشأ مطرح بوده که حضور پیریت های آرسنیک دار و حاوی طلا از شاخص های اصلی آن است. از جمله دلایل همراهی طلا با پیریت های آرسنیک دار در کانسار زرشوران را می توان به وجود کمپلکس های بی سولفیدی Au(HS) و HAsS2 محلول که از توده های نفوذی عمیق منشأ گرفته نسبت داد. طبق شواهد صحرایی بنظر می رسد که حرکت پهنه های گسلی راستالغز و ساختارهای کششی اولیه و فشارشی بعدی نقش مهمی در کنترل کانی سازی طلا در کانسار زرشوران داشته اند. مهمترین ساختار گسلی در منطقه گسل تکاب (قینرجه-چهارطاق) با حرکت راستالغز راستگرد و با راستای شمال باختری-جنوب خاوری است. ساختارهای گسلی راستالغز عمدتاً منفرد عمل نکرده، به گونه ای که شاخه های گسلی از آن ها منشعب می شود که در بخش جنوب باختری گسل تکاب، یک شاخه گسلی در قاعده تاقدیس ایمان خان تشکیل شده و به سطح راه پیدا نکرده است. در اثر عملکرد این گسل سیالات گرمابی به سمت تاقدیس هدایت شده و سپس از طریق شکستگی های تشکیل شده در تاقدیس به سطح رسیده است
