تاقدیس های سرگلان و دره بانه خاوری در پهنه ساختاری لرستان و در باختر کمربند چین خورده-رانده زاگرس واقع شده اند و روند این ساختار مشابه دیگر تاقدیس-های زاگرس شمال باختری-جنوب خاوری است. در این پهنه گسل های راندگی و سطوح جدایشی نقش مهمی در هندسه و کینماتیک ساختارهای چین خورده ایفا می کنند. در این پژوهش با استفاده از تفسیر هشت نیمرخ لرزه نگاری دوبعدی، ترسیم نیمرخ های ساختاری، اطلاعات چاه های حفاری شده در تاقدیس های همجوار و تجزیه و تحلیل های مربوطه، الگوی دگرریختی و هندسه ساختاری تاقدیس های سرگلان و دره بانه خاوری مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس تاقدیس های سرگلان و دره بانه خاوری از نوع چین های جدایشی است که دو سطح جدایشی بالایی و میانی هندسه ساختاری آن را تحت تاثیر قرار داده است. سازند شیلی گرو به عنوان سطح جدایش میانی و سازند فلیشی امیران به عنوان سطح جدایش بالایی باعث دگرریختی منطقه شده است. ضخامت زیاد سطح جدایش بالایی باعث تشکیل تاقدیس هایی با طول موج و دامنه کوتاه در سطح و همچنین باعث تشکیل چین خوردگی های ناهماهنگ سطحی روی تاقدیس های عمقی شده است، به-طوری که تاقدیس عمقی سرگلان نسبت به تاقدیس سطحی حدود 10 کیلومتر بیشتر به سمت شمال باختر ادامه پیدا می کند. همچنین تجزیه و تحلیل پارامترهای هندسی بر روی سازند مقاوم سروک انجام شده و نشان می دهد که هر دو تاقدیس یک چین نامتقارن و غیراستوانه ای و از نظر فشردگی باز و ملایم با نسبت ابعادی پهن است.
