بخش زیادی از تاقدیس های نفتی ایران در فروافتادگی دزفول در جنوب باختر ایران و در کمربند چین خورده رانده زاگرس قرار دارد. این تاقدیس ها عموما روند شمال باختری – جنوب خاوری دارند و یال جنوب باختری آنها پرشیب تا برگشته است. گسل های راندگی و شیب زیاد یال جنوب باختری این تاقدیس ها در بعضی موارد باعث رانده شده تاقدیس های مجاور بر روی یکدیگر و تکرار توالی های چینه شناسی شده اند. منطقه بررسی شده شامل تاقدیس های آغاجاری و مارون است که در فروافتادگی دزفول قرار گرفته اند و تاقدیس آغاجاری روی مارون رانده شده است. بنابراین در این پژوهش با استفاده از نیمرخ های لرزه نگاری بازتابی هندسه ساختار راندگی تاقدیس نفتی آغاجاری بر روی تاقدیس نفتی مارون بررسی شده و تکرار در توالی های چینه شناسی مشخص شده است. این دو تاقدیس روند شمال باختری – جنوب خاوری دارند که در جنوب منطقه بررسی شده تاقدیس مارون در حال شکل گیری است و بیشتر دگرشکلی در تاقدیس آغاجاری متمرکز است. در بخش میانی منطقه بررسی شده تاقدیس مارون شکل گرفته، ولی راندگی ها در این بخش از تاقدیس عمل نکرده اند و بیشترین راندگی تاقدیس آغاجاری روی مارون دیده می شود. در بخش شمالی نیز در هر دو تاقدیس یک راندگی عمیق در یال جنوبی دیده می شود و در هر دو تاقدیس با ادامه دگرریختی یک راندگی بالایی از سازند گچساران به سطح رسیده و نهایتا در انتهای شمال باختری منطقه مورد مطالعه در هر دو تاقدیس یک راندگی عمیق در یال جنوبی و یک پس راندگی از راندگی عمقی اصلی هر دو تاقدیس منشعب شده است. البته در تاقدیس مارون با ادامه دگرریختی یک راندگی بالایی از سازند گچساران به سطح رسیده است که در تاقدیس آغاجاری دیده نمی شود و نشان می دهد تاقدیس مارون در عمق کمتری قرار دارد.
