این پایان نامه تحت عنوان (مستندات فقهی نگاه به نامحرم از دیدگاه آیت الله ابو القاسم خویی ) به بررسی احکام قابل استنباط و استخراج از آیات و روایات در باره نگاه به نامحرم می پردازد این مسأله مهم که عدم رعایت آن سبب حوادث زیانبار و ناخوشایندی در جامعه مانند درگیری اجتماعی ، جدایی ، طلاق ، زنا و نظائر آن می گردد. مهم ترین فلسفه حرمت نگاه به نامحرم با توجه به آیه مبارکه 31 سوره نور«قُل لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یحَفَظُواْ فُرُوجَهُمْ ذالِکَ أَزْکی لَهُمْ إِنّ اللّه خَبیرُ بِما یَصْنَعُونَ* وَ قُل لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یحَفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ و لایبْدِینَ زِینَتَهُنّ إِلّا ما ظَهَرَ مِنْها به مردان اهل ایمان بگو چشمان خود رافرو ببندند ودامن های خود را از حفظ کنند این برای آنان پاکیزه تر است قطعا خداوند به آنچه انجام می دهید آگاه است ، وبه زنان با ایمان بگو چشمانشان را فرو ببندند و دامن خویش را از گناه حفظ کنند وزینت خود را مگر مقداری که پیداست آشکار نکنند . آیت الله ابوالقاسم خویی نیز با توجه آیات وروایات اهل بیت (ع) گفتار های مستقلی را پیرامون همین مسأله طرح وبررسی نموده است . به طور کلی حکم نگاه به نامحرم وحتی محارم را با التذاذ و ریبه به دلیل اجماع وروایات معصومین (ع) را ممنوع وحرام می داند وآن را احتمالا از ضروریات فقه بر می شمارد که انکار آن سبب خروج از جرگه اهل ایمان می شود . حکم نگاه به بدن نامحرم به غیر از صورت ودست ها با التذاذراهم به دلیل آیات وروایات واجماع ممنوع می داند مگر در موارد اضطراری همانند درمان ویا نجات غریق وهمانند آن که ضرورت خاص خود را پیدا می کند . آیت الله خویی از جمله فقهایی است که نگاه به صورت و دست های زن نامحرم را حتی بدون تلذذ و ریبه مجاز نمی داند ومی گوید احتیاط واجب در ترک است همان گونه که سید یزدی عمل کرده زیرا که شارع اقدس اهتمام تام به اعراض و نوامیس دارد واز مذاق شارع به دست می آید که در پایین تر از نگاه را هم سخت گیری کرده مانند نهی شارع از خروج زن ها برای جمعه وجماعات و تشییع جنازه تا چه رسد به نگاه. درنگاه زن به مرد نامحرم آیت الله خویی قبول دارد که ادله بر حرمت دلالت ندارند ولی احتیاط واجب را در عدم نگاه زن به مرد نامحرم مطلقا می داند وتفاوتی میا ن صورت ودست ها وغیر آن نیست.
