پژوهش حاضر برای ارزیابی تاثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و مکمل سلنومتیونین در جیره بر ویژگی های کیفی خارجی تخم مرغ در مرغ های تخم گذار انجام شد. تعداد 144 قطعه مرغ تخم گذار سویه نیک چیک در سن 32 هفتگی در قالب آزمایش فاکتوریل 3×3 با طرح پایه کاملا تصادفی شامل 9 تیمار، 4 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. عوامل مورد بررسی عبارت از سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز (2800، 2900 و 3000 کیلوکالری در کیلوگرم جیره) و سطوح مختلف مکمل سلنومتیونین (صفر، 01/0 و 02/0 درصد جیره) بودند. در پایان هر هفته، از هر تکرار دو عدد تخم مرغ به طور تصادفی انتخاب و ویژگی های کیفی خارجی تخم مرغ شامل شاخص شکل، سطح تخم مرغ، نسبت واحد وزن به سطح پوسته، نسبت پوسته، ضخامت پوسته و وزن مخصوص تخم مرغ اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که در کل دوره آزمایش، تاثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز جیره بر نسبت پوسته و وزن مخصوص تخم مرغ، معنی دار (05/0P<) و بر سایر ویژگی های کیفی خارجی تخم مرغ، غیرمعنی دار (05/0P>) بود. سطوح مختلف مکمل سلنومتیونین در جیره و تیمارهای آزمایشی بر هیچ یک از ویژگی های کیفی خارجی تخم مرغ، تاثیر معنی داری نداشتند (05/0P>). بر اساس نتایج این آزمایش، به نظر می رسد که افزایش سطح انرژی قابل سوخت و ساز و افزودن مکمل سلنومتیونین به جیره نمی تواند ویژگی های کیفی خارجی تخم مرغ در مرغ های تخم گذار را بهبود دهد.
