پویا زمانی

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و مکمل سلنومتیونین در جیره بر عملکرد مرغ های تخم گذار انجام شد. تعداد 144 قطعه مرغ تخم گذار سویه نیک چیک در سن 32 هفتگی در قالب آزمایش فاکتوریل 3×3 با طرح پایه کاملا تصادفی به 9 تیمار، 4 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار اختصاص داده شدند. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز (2800، 2900 و 3000 کیلوکالری در کیلوگرم جیره) و سطوح مختلف مکمل سلنومتیونین (صفر، 01/0 و 02/0 درصد جیره) بودند. میزان مصرف خوراک به صورت هفتگی اندازه گیری و تعداد تخم مرغ، وزن تخم مرغ و تلفات احتمالی به صورت روزانه ثبت شدند. نتایج نشان دادند که در کل دوره آزمایش، تاثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز جیره بر میانگین خوراک مصرفی روزانه، درصد تولید، وزن و توده تخم مرغ، غیرمعنی دار (05/0P>) و بر ضریب تبدیل غذایی، متمایل به معنی دار (10/0P<) بود. اثر سطوح مختلف مکمل سلنومتیونین در جیره بر میانگین خوراک مصرفی روزانه، درصد تولید و وزن تخم مرغ و ضریب تبدیل غذایی، غیرمعنی دار (05/0P>) و بر توده تخم مرغ، متمایل به معنی دار (10/0P<) بود. تیمارهای آزمایشی بر هیچ یک از صفات عملکرد، تاثیر معنی داری نداشتند (05/0P>). بر طبق نتایج این مطالعه، به نظر می رسد که افزایش سطح انرژی قابل سوخت و ساز و افزودن مکمل سلنومتیونین به جیره نمی تواند عملکرد مرغ های تخم گذار را بهبود بخشد.