پویا زمانی

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر کیلات منگنز – اسید آمینه گلایسین و اسید آمینه لیزین بر عملکرد، خصوصیات فیزیولوژی و تراکم استخوان پولت های تخم گذار انجام شد. مجموعاً تعداد 160 قطعه مرغ تخم گذار 15 هفته سویه نیک چیک در قالب طرح فاکتوریل 2 × 2 شامل 4 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 10 هفته پرورش داده شد. تیمار های آزمایشی شامل: 1- تیمارشاهد (ذرت - کنجاله سویا بدون افزودنی به عنوان جیره پایه) 2- جیره پایه + 150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز - گلایسین 3- جیره پایه + 84/0 درصد لیزین 4- جیره پایه در ترکیب با لیزین و کیلات منگنز -گلایسین به شرح فوق (150 میلی گرم در هر کیلو گرم خوراک کیلات منگنز – گلایسین و84/0 درصد لیزین) که به صورت سرک به جیره پایه اضافه شدند. خوراک مصرفی به صورت هفتگی و تغییرات وزن بدن به صورت دو هفته یک بار اندازه گیری و با استفاده از این داده ها ضریب تبدیل غذایی و درصد تولید محاسبه شد. خوراک مصرفی در مرغ های دریافت کننده کیلات منگنز - گلایسین و اسیدآمینه لیزین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی در تیمار دریافت کننده 84/0 درصد اسید آمینه لیزین در مقایسه با شاهد کاهش معنی داری داشت (05/0>P). وزن تخم مرغ در مرغ های دریافت کننده کیلات منگنز - گلایسین و اسیدآمینه لیزین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). واحد هاو در مرغ های دریافت کننده کیلات منگنز - گلایسین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). رنگ زرده در تیمار 3 (84/0 درصد لیزین) در مقایسه با تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (05/0>P). درصد زرده در تیمارهای 2 (150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز – گلایسین)، 3 (84/0 درصد لیزین) و 4 (150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز – گلایسین + 84/0 درصد اسید آمینه لیزین) در مقایسه با تیمار شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0>P). شاخص زرده در تیمار حاوی 150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز – گلایسین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). اثر تیمارهای مختلف بر ضخامت پوسته، سطح تخم مرغ، نسبت پوسته، وزن مخصوص و نسبت وزن به سطح پوسته معنی دار نبود (05/0