در این پژوهش از 8737 رکورد وزن بدن از سن 65 تا 416 روزگی گوسفندان مغانی که از ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند مغانی استان اردبیل جمع آوری شده بودند، استفاده شد. اثرات ثابت شامل گروه های هم دوره (سال_ فصل _ جنس _ نوع تولد) و سن مادر و اثرات تصادفی شامل ژنتیک افزایشی مستقیم ، محیط دائمی و ژنتیک افزایشی مادری بودند. مدل ها به صورت کامل یا کاهش یافته دارای دو اثر تصادفی (بدون ژنتیک افزایشی مادری)، با درجه های 2 یا 3 برازش شدند. واریانس باقیمانده به صورت ناهمگن در 4 کلاس و واحد سن به سه صورت فواصل روزانه، 10 روزه و 30 روزه در نظر گرفته شدند. بر اساس معیارهای AIC و BIC، مدل دارای توابع چندجمله ای معمولی درجه 3 برای رگرسیون ثابت و رگرسیون های تصادفی ژنتیک افزایشی مستقیم و محیط دائمی، با فواصل 10 روزه واحد سن به عنوان بهترین مدل انتخاب شد. بر اساس بهترین مدل، بالاترین و پایین ترین مقادیر وراثت پدیری (به ترتیب، 45/0 و 14/0) به ترتیب در سنین 70 و 120 روزگی برآورد شدند. ضریب محیط دائمی یک روند افزایشی کلی را در سنین بالاتر نشان داد.
