این پایان‌نامه به تحلیل مسئله مکانیابی و تخصیص مراکز درمانی در شرایط بحرانی ناشی از جنگ و حوادث هسته‌ای می‌پردازد و اهمیت این موضوع را درزمینه ارائه خدمات درمانی سریع و مؤثر را نمایان می‌سازد. هدف مسئله این تحقیق، بیشینه کردن قابلیت اطمینان سیستم مورد نظر است و به صورت تک هدفه طراحی شده و شامل عواملی است که می توانند بر افزایش قابلیت اطمینان تاثیر بگذارند. در شرایط بحرانی، زمان و مکان از عوامل کلیدی در پاسخ به نیازهای بهداشتی و درمانی جامعه به شمار می‌روند. با توجه به اینکه بحران‌ها می‌توانند پیامدهای جدی بر سلامت عمومی و ایمنی جامعه داشته باشند، شناسایی و تعیین مکان بهینه مراکز درمانی به‌عنوان یک اولویت حیاتی در مدیریت بحران تلقی می‌شود. این تحقیق به تصمیم‌گیری با معیارهای چندگانه پرداخته و از روش ARAS در رتبه‌بندی استفاده می‌کند تا تعیین کند کدام استان‌ها احتمال بیشتری برای مواجهه با سانحه هسته‌ای دارند. با استفاده از این روش، قابلیت‌ها و خطرات مرتبط با هر استان به دقت مورد ارزیابی قرار می‌گیرد تا استان‌ها بر اساس ریسک بالقوه آن‌ها رتبه‌بندی شوند. همچنین به بررسی بیمارستان های سطح 2، شامل بیمارستان های سطح 2 جدید و سیار که در شرایط بحرانی ضروری هستند، می‌پردازد. در این تحقیق، پس از مرور ادبیات موجود و بررسی تحقیقات پیشین، مدل مناسب برای شبیه‌سازی و تحلیل این مسئله، طراحی و پیاده‌سازی شده است. از نرم‌افزار شبیه‌سازی ARENA به‌عنوان یک ابزار در شبیه‌سازی این مسئله استفاده‌شده است. این نرم‌افزار امکان تجزیه و تحلیل دقیق از مکانیابی مراکز درمانی را در سناریو بد، سناریو نسبتا خوب و سناریو خوب فراهم می‌کند. با توجه به سناریوهای مختلف و حوادث هسته‌ای، این پژوهش به ارزیابی و بررسی راهکارهای متنوع در تخصیص منابع و بهینه‌سازی پاسخ به بحران می‌پردازد. نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیقات می‌تواند به تصمیم‌گیرندگان و برنامه‌ریزان کمک کند تا با بهره‌گیری از رویکردهای علمی و مبتنی برداده، استراتژی‌های مؤثری برای مدیریت بحران ایجاد و بهینه‌سازی نمایند. این تحقیق نه‌تنها به درک بهتر چالش‌ها و فرصت‌های موجود در حوزه بهداشت عمومی در شرایط بحرانی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به‌عنوان یک منبع برای برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری درزمینه بهداشت عمومی و مدیریت بحران در شرایط اضطراری شناخته شود. این پایان‌نامه همچنین به بررسی متغیرهای کلیدی مانند توزیع جغرافیایی، تعداد و ظرفیت مراکز درمانی می‌پردازد. این اطلاعات می‌تواند به‌عنوان یک مرجع مفید برای ایجاد پروتکل‌های علمی و عملی به کار رود تا در آینده، سیستم‌های بهداشتی و درمانی قادر به پاسخ‌گویی سریع و مؤثر به بحران‌های احتمالی باشند. به‌این‌ترتیب، این پژوهش یک گام ارزشمند به‌سوی افزایش آمادگی و تاب‌آوری نظام بهداشت و درمان در برابر بحران‌ها تلقی می‌شود و بهینه‌سازی و مدل‌سازی‌های انجام‌شده در این تحقیق می‌تواند به شناسایی راه‌حل‌های بهتری در شرایط بحرانی منجر شود.
