زمینه و هدف: این روزها بسیاری از انسانها در اثر وقوع حوادث طبیعی مانند سیل، زلزله و توفان جان و مال خود را از دست میدهند. برنامهریزیهای قبل از بحران باعث کاهش تلفات و امدادرسانی سریعتر میگردد. همچنین، تعیین تعداد و مکان مراکز تولید و نقاط خدمترسانی باعث تسهیل کار گروههای امدادی و استفاده حداکثری از فضا و امکانات میگردد. در این مقاله، یک مدل ریاضی دو هدفه پیشنهاد میگردد که ضمن کمینه کردن هزینههای ارسال اقلام امدادی و زمان امدادرسانی به تعیین تعداد نقاط خدمتدهی متناسب با شدت زلزله کمک مینماید. روش: در این تحقیق، بسته به شدت جراحت، مجروحان به سه دسته سبز، قرمز و زرد تقسیم میشوند. به دلیل اینکه موضوع مورد نظر برای برنامهریزیهای قبل از وقوع بحران میباشد، مدل پیشنهادی در دو مرحله حل میگردد. در مرحله اول، حالتی در نظر گرفته میشود که کلیه مجروحان و اقلام امدادی بهموقع فرستاده شوند. سپس در مرحله دوم با فرض اینکه ممکن است در تعیین ظرفیتها و یا پیشبینیها به ویژه در شرایطی که با زلزله شدید مواجه هستیم، اندکی خطا وجود داشته باشد و به همین دلیل تعدادی از مجروحان و اقلام به دلیل محدودیت، به موقع فرستاده نشوند، لذا مدل پیشنهادی در نرم افزار گمز و با روش معیار جامع حل شده است. یافتهها: تحلیل مدل نشان میدهد که دسته بندی بیماران به ما کمک می کند تا بتوانیم در مواقعی که کمبود منبع داریم و نمی توانیم به تعداد کافی اقلام امدادرسانی ارسال کنیم، تصمیم بگیریم که به کدام یک از مراکز خدمت رسانی اقلام امدادی ارسال کنیم و به کدام مراکز ارسال نکنیم. مشابه این نتیجه برای زمانی که آمبولانسها و هلی کوپترها فضلی کافی برای ارسال مجروحان ندارند نیز صدق می کند. در این شرایط، مدل به ما کمک می کند تا درباره ارسال یا عدم ارسال بیمارن تصمیم بگیریم، به گونه ای که زمان ارسال اقلام و بیماران و هزینه های عدم خدمت رسانی کمینه گردند. نتیجهگیری: کارایی مدل با حل مثالهای عددی مختلف مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج تحلیل حساسیت مدل نشان میدهند پیشبینیهای صورت گرفته برای تعداد تلفات و همچنین هزینهعدم فرستادن بهموقع مجروحان از مهمترین عوامل مؤثر بر نتیجه مدل است. همچنین پیشبینی ما از درصد تبدیل مجروحان به مجروح سبز، زرد و قرمز و درصد تبدیل مجروح زرد به قرمز اثر مهمی بر تعداد بیماران ارسالی به مراکز خدمت رسانی و تخصیص
