پروانه سموئی

زمینه و هدف: بخش مراقبت ویژه یکی از مهم ترین و حساس ترین بخش های بیمارستان به شمار می رود و کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران در این بخش از اهمیت بالایی برخودار می باشد. از سویی پرستاران از عوامل تأثیرگذار بر سلامت بیماران و کیفیت خدمات ارائه شده می باشند. اما از آنجا که در این بخش پرستاران از حجم کاری بسیار بالایی روبه رو هستند و باید در سریع ترین و کوتاه ترین زمان به بیماران پاسخ دهند،وجود یک برنامه کاری مدون و کارا می تواند بر کیفیت خدمات ارائه شده مؤثر باشد. از این رو، با برنامه ریزی و زمانبندی مناسب کارهای پرستاران می توان از خستگی و نارضایتی ناشی از بالا بودن حجم کاری کاهش داد تا پرستاران به بهترین نحوه و با کیفیت بالا خدمات را به بیماران ارائه دهند. مواد و روش ها: در این پژوهش کلیه کارها و فعالیت هایی که پرستاران بخش مراقبت ویژه در طول شیفت های مختلف برای بیماران انجام می دهند، زمان سنجی و شبکه گرت آنها رسم شده است. زمان هر فعالیت در 4 حالت خوش بینانه، متوسط، محتمل و بدبینانه محاسبه گردید. همچنین زمان کل فعالیت هایی که در یک روز از ابتدا تا انتهای شیفت توسط پرستار برای یک بیمار می تواند صورت گیرد می باشد با توجه به4 حالت زمانی محاسبه شد و برای برنامه ریزی فعالیت پرستاران نیز از یک روش ابتکاری استفاده گردید. نتایج: پرستاران در این بخش با حجم کاری بالایی برخوردار هستند و نیاز به یک برنامه کاری مناسب دارند. در این مطالعه با توجه به محاسبات صورت گرفته، زمان کل فعالیت هایی که می توانند پرستاران مختلف انجام دهند با یک دیگر متفاوت می باشند و تفاوت معناداری دارند. در این مقاله با استفاده از الگوریتم ابتکاری ارائه شده فعالیت ها به گونه ای به پرستاران تخصیص می یابد که یک تعادل زمانی حاصل گردد و انحراف معیار و دامنه فعالیت های تخصیصی به صورت چشمگیری کاهش یابد. در حالت خوشبینانه در شیفت صبح انحراف معیار از 10.86 به 4.47 و دامنه از 38.4 به 12.7 رسید. نتیجه گیری: با توجه به روش ابتکاری ارائه شده به این نتیجه رسیدیم که در این بخش بهتر است به جای تخصیص بیمار به پرستار، کارهای بیماران به پرستاران تخصیص داده شود. این نوع تقسیم بندی باعث رضایت پرستاران و بالا رفتن سطح کیفیت خدمات ارائه شده می شود. زیرا این کار باعث می شود که تمام پرستاران با حجم کاری نسبتاً برابری روبه رو شوند و