یکی از مسائلی که همواره ذهن محققین عرصه تولید را به خود مشغول کرده، یافتن پاسخ مناسب برای تعیین مقدار تولید هر محصول بوده است.چنین مسائلی با نام ترکیب تولید شهرت یافته اند و برای حل آن روش های مختلفی ارائه شده است. یکی از این روش ها، تئوری محدودیت هاست که یک تئوری ساده، قابل فهم و در عین حال کاربردی است. اما متاسفانه با تمام مزایایی که این الگوریتم دارد در برخی شرایط نظیر حالات چند گلوگاهی و یا زمانی که یک محصول جدید به خط تولید اضافه می شود کارایی خود را از دست می دهد. از این رو برخی محققان، نقایص این تئوری را برطرف کرده و با نام تئوری محدودیت های اصلاح شده منتشر کرده اند که یکی از بهترین روش های حل مسائل ترکیب تولید به شمار می رود و در برخی موارد نتایجی به خوبی برنامه ریزی خطی ارائه می دهد. اما با این وجود، تئوری برای زمانی که تمام پارامترها قطعی هستند، ارائه شده است. در حالی که در دنیای واقعی تولید، خیلی از پارامترها نظیر ظرفیت و تقاضا غیرقطعی هستند. در چنین شرایطی مجموعه های فازی می تواند به منزله ابزار بسیار مفیدی مورد استفاده قرار گیرد. در این مقاله سعی شده است الگوریتمی بر مبنای تئوری محدودیت های اصلاح شده و منطق فازی ارائه گردد. نتایج نشان دهنده کارایی و انعطاف این الگوریتم است.
