پژمان محمودی کوهی

مقاومت آنتی بیوتیکی یک تهدید جدی جهانی و نگرانی فزاینده برای سلامت انسان، حیوان و محیط زیست محسوب می‎شود و در چند دهه گذشته، به دلیل ظهور، بقاء و گسترش باکتری های مقاوم به چند دارو در میان سالمونلا ها بخصوص سروتیپ تیفی‎موریوم که به عنوان یکی از شایعترین سروتیپ های بیماریزای سالمونلای مشترک بین انسان و دام می باشد، رایج تر شده است. از جمله مکانیسم‎ های کسب مقاومت بر علیه آنتی بیوتیک ها در باکتری‎ها، اینتگرون‎ها هستند. اینتگرون ها، عناصر ژنتیکی متحرک با قابلیت انتقال ژن های مقاومت هستند که به کلاس‎های مختلف تقسیم می‎شوند و در میان آنها بویژه اینتگرون های کلاس I، II و III از اهمیت زیادی برخوردارند. انواع ژن های کد کننده مقاومت آنتی بیوتیکی ممکن است بواسطه اینتگرون ها انتقال یابند. بنابراین شناسایی جدایه های حاوی اینتگرون ها، اطلاعات مفید و کاربردی را در مورد میزان و توسعه مقاومت‎های آنتی‎بیوتیکی و استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها ارائه خواهد کرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ژنوتیپی کلاس‎های مختلف اینتگرون ها در سویه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از نمونه‎های گاو و طیور بود. در این پژوهش، 53 سویه سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از نمونه‎های گوشت مرغ (31 جدایه) و اسهال گوساله (22 جدایه) که در مطالعات پیشین بدست آمده و هویت آن ها به عنوان سالمونلا تیفی موریوم تأیید شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا جدایه-های مذکور در محیط های کشت باکتریایی احیاء شدند و سپس DNA آن ها با استفاده از روش جوشاندن استخراج شد. در ادامه با استفاده از پرایمر های اختصاصی اینتگرون ها و تکنیک مولتی‎پلکس PCR به جستجوی مولکولی این عناصر ژنتیکی پرداخته شد. طبق نتایج بدست آمده، از مجموع 53 جدایه، 25 جدایه سالمونلا تیفی‎موریوم مرغی دارای اینتگرون‎های کلاس I و یا II بودند، در حالی که 18 جدایه گاوی از این نظر مثبت بودند. بعلاوه، 3 جدایه گاوی و 1 جدایه مرغی، فقط واجد اینتگرون کلاس I و یک جدایه مرغی نیز تنها واجد اینتگرون کلاس II بود. 4 جدایه گاوی و 6 جدایه مرغی نیز واجد هیچ یک از دو اینتگرون مذکور نبودند. همچنین، اینتگرون کلاس III در هیچ یک از جدایه‎های مورد مطالعه شناسایی نشد. نتایج مطالعه حاضر حاکی از فراوانی بسیار بالای ژن‎های اینتگرون های کلاس I و II بود. به طوری که در مجموع بیش از 80 درصد از جد