کشاورزی پایدار به روش های پایداری اطلاق می شود که نیازهای فعلی مواد غذایی جامعه را تامین نماید بدون آنکه توانایی نسلهای آینده را برای تأمین نیازهایشان به خطر اندازد. اثربخشی سیستم های کشاورزی منجر به پایداری اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی گردیده است اما این شیوه ها به طرز قابل توجهی گسترش پیدا نکرده اند. فرسایش خاک، کاهش حاصلخیزی آن، هدر رفتن آب و تخریـب منابع طبیعی از جمله مسائلی هستند که دستیابی به توسعه کشاورزی پایدار و حفظ محیط زیست را با مشکل روبـرو می سازند . در این مطالعه به بررسی نقش عوامل انسانی و تاثیر آن بر توسعه کشاورزی پایدار پرداخته شده است. نتایج حاصل از مطالعات حاکی از نقش مهم عامل انسانی در حفاظت از منابع آب و خاک و تاثیر این پدیده در توسعه پایدار است. طبق نتایج حاصله دانش و تجربه کشاورزان تاثیر قابل توجهی در نگرش آنها به مقوله توسعه پایدار داشته است و از دیدگاه مروجان کشاورزی در توسعه کشاورزی پایدار، عامل آموزشی حائز بیشترین اهمیت می باشد. ایجاد نهادها و تشکل ها، ایجاد شبکه کشاورزان مرجع، تخصیص بسته های حمایتی و تسهیلات دولتی به کشاورزان، رویکرد استفاده از سیستمهای نوین آبیاری و انتقال تجربه کاربران به سایر گروه ها می تواند راهکارهایی باشد که توسعه پایدار در بخش کشاورزی را تسریع بخشد.
