امید بهمنی

در این پژوهش با استفاده از داده های آماری پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی در دشت ملایر، پس از انتخاب بهترین پهنه بندی از میان روش های قطعی و زمین آمار، اقدام به تهیه نقشه های پیوسته رستری در پنج سال دوره آماری از سال 1388 تا 1392 و برای دو دسته ماه های خرداد و شهریور در پنج پارامتر منتخب EC، PH، HCO3، CL و SAR شد. پیش از تولید نقشه ها، در هر دسته پارامتری با استفاده از معیارهای خطای متوسط (Mean) و ریشه متوسط مربعات خطا (RMSE) و خطای استاندارد (MS) و ریشه متوسط مربعات خطای استاندارد شده (RMSES) و متوسط خطای استاندارد (ASE) مورد مقایسه واقع شد. در نهایت کمترین عدم قطعیت و کمترین خطای پهنه بندی با معیار نزدیک به صفر واقع شدن تمامی خطاها و نزدیک به یک واقع شدن خطای RMSES و بعلاوه نزدیکی دو مقدار ASE و RMSE انتخاب گردید بدین صورت که روش پهنه بندی مناسب در ماه خرداد برای پارامترهای EC وSAR کریجینگ معمولی, برای پارامترهای HCO3 و PH کریجینگ عام ,برای پارامتر CL روش IDW انتخاب شده است.همچنین در ماه شهریور نیز برای پارامترهای EC و CL روش کریجینگ معمولی, برای پارامتر PH کریجینگ عام, برای پارامترهای SARو HCO3 روش IDW و انتخاب شده است. به منظور شناسایی نقاط آسیب پذیر آبخوان، بر پایه محاسبات مکانی نسبی در سیستم اطلاعات جغرافیایی و شاخص کیفیت آب کشاورزی ویلکاکس، مناطق دشت مورد بررسی واقع شد. نتایج حاکی از آن بود که در رقوم کمی انتخابی تحت عناوین CL، HCO3 و EC در دوره انتهایی نسبت به دوره مشابه اول افت کیفیت با افزایش غلظت وجود داشته است. با این حال در دو پارامتر PH و SAR این مقدار به نسب دوره مشابه اندکی افت را هم نشان می دهد. همچنین هیچ یک از نواحی دشت در کلاس نامناسب شاخص ویلکاکس واقع نشد؛ اما بخش عمده از نواحی مرکزی و جنوب شرقی آبخوان با قرار گیری در کلاس متوسط، مستعد بحرانی شدن می باشد.