چکیده: صورتگرایان بیشتر توجه خود را به فرم(شکل) ظاهری اثر و آن چه که اثر را از نظر زبان ادبیت می بخشد معطوف می داند، این برجستگی با شگردها و فنونی به دست می آید که برجسته سازی و آشنایی زدایی نام دارد. زویا پیرزاد در دو رمان«چراغ ها را من خاموش می کنم و«عادت می کنیم» با استفاده از تکرار واج، هجا، واژه و جمله و ایجاد توازن در سطح واژه، جمله و نحو کلام، قاعده افزایی ها و قاعده کاهی هایی را به وجود آورده است که توانسته داستان های او را برجسته کند و با استفاده از تشبیه، مجاز، کنایه، اغراق، استعاره و.... به آشنایی زدایی دست یافته است که نمونه هایش در متن پایان نامه آمده است.
