گفتمان کاوی متون ادبی، شکلی ویژه از کاربرد زبان است که از اواسط دهه های 60 و 70 قرن بیستم میلادی در پی تغییرات گسترده ی علمی- معرفتی به سرعت وارد حوزه علوم انسانی شد و امروزه در حوزه نقد مدرن از جایگاه و اهمیتی خاص برخوردار است. گفتمان کاوی دارای انواع زیادی است که مهم ترین آن ها عبارت اند از گفتمان ادبی و هنری. در گفتمان کاوی ادبی، دو عنصر کلیدی بافت متن و بافت موقعیتی بسیار حائز اهمیت است. مهم ترین اهداف تحلیل گفتمان در حوزه ی ادبی در چند محور قابل دسته بندی است: زبان، تصویرپردازی، تجربه ی بشری و بینامتنی. از این میان نقش زبان و بینامتنی از برجستگی بیشتری برخوردار است. با توجه به اهمیتی که در عصر ما برای آثار مرتبط با کودکان و نوجوانان قائل شده اند- تا جایی که قرن بیستم را قرن کودک نامیده اند- و با توجه به توانایی های بالای امین پور در زمینه ی خلق این گونه از آثار، در پایان نامه ی حاضر که در پنج فصل تنظیم شده است، به بررسی و تحلیل سروده های قیصر امین پور در حوزه ی کودک و نوجوان از منظر گفتمان کاوی پرداخته شده است.
