قرآن کریم یکی از منابعی که از دیرباز مورد استفاده ی شاعران، نویسندگان و عارفان بوده است. شماری از آیات قرآن به علت داشتن مضامین خاص مورد توجه آنان قرار گرفته است. یکی از این آیات آیه ی 172 سوره ی اعراف معروف به آیه ی (الست) می باشد. از آنجا که این آیه در ادب عرفانی بازتاب بسیاری دارد، در این پژوهش به بررسی آن در متون تفسیری و عرفانی نظم و نثر تا پایان قرن هشتم پرداخته شده است. در ابتدای پایان نامه فرضیات، اهداف، پیشینه و ضرورت انجام تحقیق بیان شده است و سپس فصل های اصلی کار که شامل پنج فصل است آغاز می شود. در فصل اول بنابر عرفانی بودن موضوع به شرح عرفان و سیر آن تا پایان قرن هشتم و هم چنین توضیح لغوی و اصطلاحی (الست) پرداخته شده است. فصل دوم نیز دربردارنده ی دیدگاه مفسران شیعه و سنی در مورد این آیه می باشد. در فصل سوم و چهارم به ترتیب آیه ی (الست) در متون عرفانی نظم و نثر مورد بررسی قرار گرفته، فصل پنجم نیز دربردارنده ی نتیجه ی پایان نامه است.
