سعدی را استاد سخن سهل و ممتنع در ادبیات فارسی لقب داده اند. راز سهل و ممتنع بودن کلام سعدی را تا حد زیادی میتوان در فرم شعر او جستجو کرد. از مشخصه های بارز سبکی در غزل سعدی، تکرار نحوی است که از سویی با دستور زبان و از سوی دیگر با بلاغت، ارتباط مستقیم دارد. تکرار نحوی در غزل سعدی غالبا بصورت موازنه، مماثله و ازدواج دیده میشود. از لحاظ زبانی بارزترین ویژگی این ابیات، تکرار کلمه خصوصا ضمیر، حرف اضافه، حرف ربط و صفت پیشین است. با توجه به عاشقانه بودن غزل سعدی، محتوای غالب در این ابیات، توصیف معشوق، عاشق و رابطه عاشق و معشوق است. در مقاله حاضر تلاش بر آن است تا ابیات دارای تکرار نحوی در غزل سعدی از لحاظ سبک شناسی در سه حوزه بلاغت، زبان و محتوا بررسی شوند.
