ناصر میرازی

پیروکسیکام (Piroxicam)، یک داروی ضد التهابی غیراستروئیدی می‌باشد که برای درمان درد و التهاب استفاده می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد تشنجی، آنتی‌اکسیدانی و اکسیدانی پیروکسیکام در رت‌های صحرایی نر القاء شده با پنتیلن تترازول (PTZ) می‌باشد. در این پژوهش، 24 سر رت صحرایی نر نژاد ویستار در محدودۀ وزنی 250 – 200 گرم مورد استفاده قرار گرفت. رت‌ها در 4 گروه 6 سری به طور تصادفی تقسیم شدند: گروه کنترل (0.5 میلی‌لیتر نرمال سالین)، گروه کنترل تشنج (نرمال سالین و PTZ، 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، گروه تجربی 1 (PTZ+ پیروکسیکام، 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، گروه تجربی 2 (PTZ+ پیروکسیکام، 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تمامی تزریقات به صورت داخل صفاقی انجام شد. در پایان آزمایش، نمونه‌ خون رت‌ها تهیه و سپس سرم آن‌ها جدا گردید. میزان وضعیت تام اکسیدانی (TOS) و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAC)، اندازه‌گیری شد. نتایج به دست آمده از آزمون‌ها با استفاده از تست آماری ANOVA یک طرفه و آزمون Tukey برای بررسی تفاوت بین گروه‌ها استفاده گردیده و اختلاف بین داده‌ها با p<0.05 معنی‌دار در نظر گرفته شد. داده‌های حاصل از این پژوهش نشان داد که پیروکسیکام مدت زمان تشنج عمومی تونیک- کلونیک و تعداد تشنجات میوکلونیکی را نسبت به گروه دریافت‌کنندۀ پنتیلن تترازول کاهش داده است. همچنین پیروکسیکام به طور معناداری زمان تأخیر تشنج به مراحل مختلف (مرحله 1 تا 5) را افزایش داد. در دوز 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم پیروکسیکام، زمان تأخیر تشنج به مرحلۀ 1، 2، 3، 4 و 5 به ترتیب به طور معناداری افزایش یافت (به ترتیب: P<0.0001، P<0.0001، P<0.01، P<0.01 و P<0.01). همچنین گروه‌های تحت درمان با پیروکسیکام نسبت به گروه PTZ دارای سطوح پایین‌تری از اکسیدان‌ها (TOS) و بالاتری از آنتی‌اکسیدان‌ها (TAC) بودند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که پیروکسیکام به طور مؤثری می‌تواند از فعالیت‌های تشنجی و استرس اکسیداتیو در مدل‌های تجربی صرع جلوگیری کند.