ناصر میرازی

زمینه و اهداف : صرع بعد از سکته مغزی و آلزایمر شایع ترین بیماری عصبی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ضد تشنجی عصاره هیدرواتانولی برگ گیاه سنجد در موش های سوری نر القاء شده با پنتیلن تترازول (PTZ)می باشد. مواد و روش ها: 30 سر موش سوری نر بالغ (gr 35- 25) بطور تصادفی به 5 گروه شامل کنترل ، کنترل دریافت کننده سالین، گروه دریافت کننده فنوباربیتال به میزان mg/Kg3 و گروه های درمان شده با PTZ + عصاره با مقادیر 200 و 400 میلی گرم بازاء هر کیلوگرم وزن بدن دسته بندی شدند. تزریق داخل صفاقی عصاره و داروی فنوباربیتال 2 ساعت قبل از آزمون انجام شد. محلول 1% پنتیلن تترازول تهیه و با سرعت ثابت ml/min 1 به ورید جانبی دمی موش ها تزریق شد و زمان بروز هر یک از مراحل تشنج ثبت گردید. یافته های حاصل با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معنی داری 05/0 < P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تزریق عصاره در دوزهای 200 و 400 میلی گرم بازاء هر کیلوگرم وزن بدن زمان لازم را برای شروع آستانه تشنج القاء شده توسط PTZ را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش داد (001/0 < P). همچنین در مرحله فاز تونیک- کلونیک (Tonic- clonic phase) اختلاف معنی داری در زمان ایجاد فاز فوق نسبت به گروه دریافت کننده سالین دیده شد (05/0 < (P. نتیجه گیری: مشاهدات این پژوهش نشان داد که عصاره برگ گیاه سنجد قادر است با بالا بردن سطح آستانه ایجاد تشنج باعث به تاخیر انداختن و جلوگیری از ایجاد صرع در فاز حاد شود.