علم زبان شناسی و معنا شناسی از جَرگِه علوم انسانی سرچشمه می گیرند که به نسبتِ سایر علوم این حوزه، تازه تر و دارای شبکه های متعدّد و ناشناخته ای هستند که امروزه، پژوهشگران علوم انسانی را برای کشف و بازشناسی خویش فراخوانده اند؛ و از آن جا که زبان با انسان، هماره مرتبط و هم آغوش بوده و اسرار نفسانی سَر به مُهر وی را گشوده، معنا را نیز با خویش همراه و به مَنَصَّه ظهور رسانده است؛ در این راستا، سبک شناسی با لایه های متنوّع خویش (بلاغی، نحوی، آوایی، واژگانی)، رخ می نمایاند که هرچند در سال های اخیر، کاوش های بسیاری را به نام خود ثبت نموده، هنوز حفره هایی تو در تو به جای نهاده که از چشم کاوش گران پنهان مانده است.
