دانش پژوهان همواره به دنبال شناخت معنای دقیق و صحیح واژگان هستند تا به معنای مورد نظر گوینده در کلام دست پیدا کنند. معناشناسی روشی است که در بررسی معنا با رویکردها و مبانی مختلف به کمک زبان شناسان آمده و دانشی است که با تجزیه و تحلیل متن و کلام، معنا را مورد مطالعه قرار می دهد . در پژوهش حاضر نیز با استفاده از روش معناشناسی مفاهیم عسل، لبن و شراب تبیین و مؤلفه های معنایی آن ها از قرآن کریم استخراج می شود. در این نوشتار پس از بیان کلیاتی که مربوط به مبانی نظری معناشناسی است، با رویکرد تاریخی، واژگان مورد نظر در طول تاریخ و معانی آن ها در اشعار جاهلی، قبل، همزمان و بعد از نزول قرآن واکاوی و پس از آن با رویکرد توصیفی، مفاهیم همنشین و معانی واژگان براساس بافت و سیاق کلام مورد بررسی قرار می گیرد. هدف از نگارش این پژوهش بررسی تحولات معنایی واژگان عسل، لبن و شراب به عنوان خوراک اهل بهشت است و با استفاده از معناشناسی تاریخی و توصیفی از تفسیر به رای جلوگیری می کند. علاوه بر هدف فوق این نوشتار قصد دارد تا خوراکی که در بهشت به مومنین وعده داده شده را با آنچه که در دنیا در دسترس انسان است مقایسه و تفاوت های آن ها را بیان کند. واژگان عسل، لبن و شراب با معانی عسل، شیر و نوشیدنی به ترتیب 1، 2 و 39 مرتبه در قرآن کریم به کار رفته اند و واژه شراب از بسامد بیشتر و شمول معنایی نسبت به واژه های عسل و لبن برخوردار است.
