عترت طاهره(ع) یکی از دو یادگار گران بهای پبامبر اسلام (ص) و از جمله موضوعات مهمی است که می توان آن را در کلام امام علی(ع) مورد مطالعه قرار داد. شناسایی و شناساندن عترت(ع) و بیان فضایل آنها در نهج-البلاغه از جایگاه حائز اهمیتی برخوردار است که در شناختن عترت(ع)، مسلمین را یاری خواهد نمود. چرا که شناخت عترت و شناساندن آن یکی از تکالیف مهم اسلامی است و هر مسلمانی وظیفه دارد پس از معرفت خدای متعال و پیامبرش، وصی پیامبر(ص) و امام خویش را بشناسد، بنابراین پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، به بازشناسی سیمای عترت (ع) در نهج البلاغه پرداخته است. با توجه به گستردگی موضوع شش خطبه شامل خطبه های 2، 87، 97، 138، 147، 152 را به عنوان پیکره پژوهش مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفت. برآیند پژوهش نشان داد که امام(ع) در بخش های مختلف نهج البلاغه به جایگاه والای عترت (ع) اشاره فرموده اند که می توان آن را در عناوین: خصایص پیامبر(ص)، امام علی(ع)، امام مهدی (عج)، اهل بیت و عترت (ع) دسته بندی نمود. اهتمام امام(ع) به این موضوع نشانگر عظمت جایگاه آنان از جنبه های مختلف اخلاقی، اعتقادی، علمی، سیاسی است که از سویی چهره واقعی عترت(ع) را نشان می دهد و از سوی دیگر حقانیت آنها را بیان می کند. اهمیت شناخت عترت(ع) در کلام امام(ع) تا جایی است که ورود به بهشت منحصر به کسانی است که آنها را به حق بشناسند و ورود به دوخ سزاوار کسانی که آنان را انکار کنند.
