نادر فرهپور

چکیده هدف هدف این مطالعه بررسی تأثیر زانوبند و مچبند بر کینماتیک اندام تحتانی در حین انجام وظیفه پرش- فرود همراه با ضربه سر به توپ در بازیکنان نخبه فوتبال با سابقه بازسازی ACL بود. روشها در این مطالعه 12 بازیکن مرد فوتبالیست دارای سابقه پارگی رباط متقاطع قدامی )ACLR )و 12 ورزشکار سالم شرکت کردند. دادههای کینماتیکی با استفاده از سیستم تحلیل حرکتی Vicon جمعآوری شد. درحالیکه شرکتکنندگان وظایف پرش- فرود همراه با ضربه سر را تحت سه شرایط بدون زانوبند )WS)، با زانوبند )KS )و با بند زانو و مچبند )KAS )انجام میدادند. زوایای لگن، ران، زانو و مچ پا در پنج مرحله )آمادگی، شروع، اوج، فرود و پس از فرود( از پرش- فرود مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها در مقایسه درونگروهی و در مرحله شروع و اوج، گروه کنترل فلکشن ران بیشتری در شرایط بدون زانوبند و مچبند نشان داد، مرحله شروع )0/046=P)، مرحله اوج )0/025=P )و در گروه ACLR و در مرحله شروع، فلکشن ران در شرایط بدون زانوبند و مچبند بیشتر بود )0/035=P). در مرحله فرود و پس از فرود تفاوت معناداری بین هر سه شرایط دیده نشد. در مقایسه بین گروهی بهطورکلی، در هر سه حالت پرش-فرود )WS، KS و KAS )گروه ACLR بهطور معناداری تیلت لگن بیشتری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. بهعالوه، میزان فلکشن ران در گروه ACLR در مرحله فرود بدون زانوبند و مچبند بیشتر از گروه کنترل بود )0/033=p). همچنین گروه ACLR و در همین مرحله در شرایط KS پالنتارفلکشن بیشتری در مچ پا در مقایسه با گروه کنترل از خود نشان داد )0/052 =P). در مرحله پس فرود نیز در شرایط WS و KAS مقدار فلکشن ران گروه ACLR بیشتر از گروه کنترل بود )0/038=p). نتیجهگیری استفاده از زانوبند و مچبند میتواند بر الگوی حرکتی مفاصل اندام تحتانی در ورزشکاران باسابقه بازسازی ACL تأثیر گذاشته و ریسک آسیب را کاهش دهند. بااینحال، در عین کاهش ریسک، میتوانند محدودیتهای حرکتی ایجاد کنند که بر عملکرد ورزشی تأثیر بگذارند