نادر فرهپور

هدف: سندروم درد کشککی-رانی )PFPS; Syndrome Pain Patellofemoral )یک آسیب شایع در دوندگان و افراد فعال محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی تفاوت در تغییرپذیری هماهنگی و عملکرد عضالنی اندام تحتانی در ورزشکاران مبتلا به PFPS و ورزشکاران سالم حین دویدن بود. روش بررسی: در این تحقیق 18 ورزشکار مرد دچار PFPS و 18 ورزشکار مرد سالم شرکت کردند. رکوردگیری با کمک 6 حسگر واحد اندازه گیری لختی ) IMU; Unit Measurement Inertial )که بر روی ران، ساق و پای دو طرف و همچنین الکترودهای سطحی که بر روی عضالت پهن داخلی، پهن خارجی و سرینی میانی قرار گرفته بودند انجام شد. تغییرپذیری هماهنگی و فعالیت الکتریکی اندام تحتانی هر شرکت کننده حین دویدن با سرعت خودانتخابی به مدت 21 دقیقه روی تردمیل در ابتدای تست حین فاز استقرار و نوسان و در انتهای تست فقط حین فاز استقرار مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t مستقل استفاده شد )0/05≤p). یافته ها: تغییرپذیری هماهنگی ساجیتال ران-ساجیتال ساق ، ساجیتال ران-عرضی ساق، عرضی ران-عرضی ساق، فرونتال ران-عرضی ساق، ساجیتال ساق-عرضی پا و عرضی ساق- ساجیتال پا در گروه PFPS نسبت به گروه سالم حین فاز استقرار)0/05≤p )و ساجیتال ساق-عرضی پا حین فاز نوسان )0/001=p )کمتر بود. زمان فعالیت عضالت پهن داخلی و سرینی میانی گروه PFPS نشان داد این عضالت نسبت به گروه سالم دیرتر فعال شدند)0/005=p، 0/002=p )و برای مدت طوالنی تری )0/007=p، 0/001=p )با فعالیت کمتر فعال باقی ماندند )0/001=p). نتیجه گیری: با توجه به پژوهش دریافتیم که ضعف عملکرد عضالت پهن داخلی و سرینی میانی میتواند یکی از دلایل کاهش تغییرپذیری هماهنگی در اندام تحتانی باشد