امروزه کمردرد به عنوان یک پدیده ی چند علتی، یک مشکل بزرگ در اکثرجوامع بشری است. این بیماری در نتیجه ی عوامل گوناگونی از جمله : عوامل روانی، اجتماعی، ارگونومیکی و مکانیکی ایجاد می شود. با وجود شیوع زیاد این بیماری، عوامل زمینه ساز آن به خوبی شناخته نشده اند. اختلالات کنترل عصبی-عضلانی مجموعه کمری –لگنی و اندام پایین تنه منجر به بی ثباتی و آسیب زنجیره ی حرکتی می شود. بنابراین هدف پژوهش بررسی تفاوت EMG عضلات ستون فقرات کمری و اندام تحتانی در طول بالا و پایین رفتن از پله در افراد با و بدون کمردرد مزمن بود. روش تحقیق: تعداد 10 نفر سالم به عنوان گروه کنترل و 11 نفر بیمار به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند. با استفاده از دستگاه EMG فعالیت عضلات رکتوس آبدامینوس، اکسترنال ابلیک، اینترنال ابلیک، ارکترواسپاینا، مولتی فیدوس، گلوتیوس مدیوس، بایسپس فموریس و گاستروکینمیوس داخلی هنگام بالارفتن از پله و پایین آمدن از پله ثبت شد. RMS عضلات فوق بین دو گروه مقایسه شد. جهت تحلیل آماری از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون آنالیز واریانس چند متغییره در سطح معنی داری 05/0p< استفاده شد. یافته ها: آمپلی تود و شدت فعالیت عضلات گاستروکنمیوس داخلی، بایسپس فموریس، رکتوس آبدامینوس و اینترنال ابلیک حین بالارفتن از پله، بین دو گروه از لحاظ آماری تفاوت داشت. فعالیت الکتریکی عضلات ارکترواسپاینا، مولتی فیدوس، اکسترنال ابلیک و گلوتیوس مدیوس بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت. شدت فعالیت عضلات ارکترواسپاینا، مولتی فیدوس و بایسپس فموریس حین پایین آمدن از پله، بین دو گروه از لحاظ آماری اختلاف معناداری وجود داشت. فعالیت الکتریکی عضلات گاستروکنمیوس داخلی، گلوتیوس مدیوس، رکتوس آبدامینوس و اکسترنال ابلیک و اینترنال ابلیک بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت الکترومیوگرافی برخی از عضلات مرکزی در افراد مبتلا به کمردرد مزمن در مقایسه با افراد سالم متفاوت است. در حالی که فعالیت الکترومیوگرافی برخی از عضلات اطراف زانو در افراد بیمار با افراد سالم تفاوتی ندارد.
