مقدمه و هدف: رباط صلیبی جلویی یکی از رباط های مهم مفصل زانو است که با توجه به موقعیت قرارگیری آن ، کارکرد مهمی در جلوگیری از هیپر اکستنشن مفصل زانو بر عهده دارد. همین موضوع باعث شده است که این رباط در طی فعالیت های ورزشی مختلف ،تحت کشش قرار گرفته و مستعد آسیب باشد. هدف از مطالعه حاضر، تحلیل توان ، کار و جریان انرژی در اندام تحتانی افراد دارای ACL بازسازی شده هنگام فرود از ارتفاع بود. روش شناسی: 10مرد با ACL بازسازی شده (گروه تجربی)و 10 مرد سالم(گروه کنترل) با سن، قد و جرم مشابه در این پژوهش شرکت کردند. متغیرهای کینماتیکی: دامنه حرکتی و سرعت زاویه ای مفاصل، کینتیکی: گشتاور، توان و کار مفاصل ران، زانو و مچ پا و جریان انرژی در اندام تحتانی طی تکالیف فرود از ارتفاع، پرش عمودی-فرود و پرش از مانع-فرود محاسبه گردید. تفاوت بین گروه ها و سه تکلیف با استفاده از روش Repeated measure و MANOVA و با سطح معنا داری 05/0 p<شناسایی شد. نتایج: یافته ها نشان داد که دامنه حرکتی ، سرعت زاویه ای ، گشتاور، توان و کار مفصل زانو در گروه تجربی به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (05/0 p≤). همین متغیرها در مفاصل ران یا مچ پا در گروه تجربی بیشتر از کنترل بود (05/0 p≤). در هر دو گروه، در صفحه ساجیتال، هیچگونه انتقال انرژی در اندام تحتانی طی تکالیف سه گانه فرود رخ نداد. در حالی که در سطوح فرونتال و هوریزنتال انرژی مکانیکی در هر دو گروه با الگوی مشابه از پا به ساق منتقل گردید. بحث و بررسی : همانطور که دیدیم در گروه تجربی کاهش بیومکانیکهای مفصل زانو با افزایش در مفاصل پروگزیمال و دیستال، یا صفحات آناتومیکی دیگر جبران شد. احتمالا این افراد از این الگوهای جبرانی ، برای کاهش بار مکانیکی وارد بر زانوی جراحی شده استفاده کرده اند. الگوهای غیر طبیعی مشاهده شده، حداقل تا 2 سال بعد از بازسازی ACL همچنان پابرجا خواهد بود. بنابراین توصیه می شود در برنامه های توانبخشی مخصوص این جمعیت، توجه به بهبود قدرت عضلات ناحیه زانو و پرهیز از حرکات خطرناک، مورد توجه قرار گرفته شود ، تا از آسیب مجدد ACL جلوگیری بعمل آید.
