سابقه و هدف: تمرینات اسکات و پرس پا از شیوههایی است که برای تقویت عضلات اندام تحتانی مورد استفاده قرارمیگیرد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تقویت عضلات چهار سر رانی در دو تمرین اسکات و پرس پا بر عملکرد این عضله در فعالیت پایینآمدن از پله میباشد. مواد و روشها: تعداد 20 نفر از دانشجویان مرد سالم به دو گروه مساوی به نامهای اسکات و پرسپا تقسیم شدند. این گروهها به مدت 12 جلسه به ترتیب به تمرینات اسکات همراه با حداکثر آداکشن ران و پرس پا همراه با حداکثر آداکشن ران پرداختند. همزمان با ثبت 200 ) مراحل استقرار روی پله و نوسان پا مجزا Hz) T با چهار دوربین سری Vicon الکترومیوگرافی، با استفاده از یک سیستم تصویری شدند و دادههای الکترومیوگرافی هر مرحله جداگانه مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافتهها: درگروه اسکات و در مرحله استقرار، فعالیت الکتریکی عضله پهن داخلی پای چپ بعد از دوره تمرینی به طور معناداری کمتر از درگروه پرسپا، فعالیت عضله پهن داخلی پای راست در مرحله نوسان و پهن داخلی پای چپ .(p=0/ آن در قبل از دوره تمرینی بود( 040 تمرین موجب کاهش شدت فعالیت عضله پهن داخلی .(p≤0/ در هر دو مرحله بعد از دوره تمرینی کمتر از آن در قبل از تمرین بودند ( 05 .(P=0/ شد. این کاهش در گروه پرس پا بیشتر از آن در گروه اسکات بود ( 050 نتیجه گیری: تقویت عضلات چهارسررانی با استفاده از تمرینات پرس پا در مقایسه با تمرینات اسکات نتایج بهتری را به دنبال داشت. کاهش فعالیت عضله پهن داخلی در اثر این تمرین به منزله بالا رفتن قدرت نسبی این عضله است. توصیه میشود در برنامه تقویت انتخابی عضله پهن داخلی از پرس پا همراه با آبداکشن ران استفاده گردد.
